Enkele van onze renners stonden afgelopen weekend opnieuw aan de start van verschillende wedstrijden.

Wannes (U12) ging van start in de miniemenkoers te Knesselare. Op een licht hellend parcours kon Wannes het tempo hoog leggen waardoor het peloton uit elkaar viel. Een kopgroep van 5 bleef over. Op 2 ronden van het einde ging Wannes er samen met een medevluchter vandoor maar de achtervolgers kwamen terug. In de sprint kwam Wannes er mooi uit en kon zo zijn eerste zege van het seizoen pakken.
Ook Matteo (U13) kwam aan de start in Knesselare. Het was zijn eerste wedstrijd ooit. Matteo eindigde de wedstrijd als 28e op 35 deelnemers. Leyto (U10) maakte voor zijn koers de verplaatsing naar Deftinge waar ze met 21 renners aan de start kwamen. Op het programma stond eerst een tijdrit van 1 ronde (650m). Hierin kon Leyto zich naar een 7e plaats rijden. In de wegwedstrijd over 9 ronden bleef Leyto zijn plek in de kopgroep van 12 renners behouden. Het duurde tot net voor het ingaan van de laatste ronde voordat de kopgroep in stukken werd gereden. Leyto moest passen op de aanvallen maar haalde in een sprint met 2 nog alles uit de kast om de 8e plaats binnen te halen.
Owen (U9) maakte de verplaatsing naar Oostende voor zijn allereerste MTB wedstrijd. Bij de start stormde iedereen naar de eerste helling met opstoppingen tot gevolg. Als laatste kon Owen de helling op lopen. Hij gaf het beste van zichzelf en eindigde op de 5e plaats van de 9 deelnemers.

Miles (juniors) zakte ook af naar Oostende voor de Flanders XCO MTB wedstrijd waarbij de trui van PK West-Vlaanderen op het spel stond. Normale wedstrijdduur 1u05min. Helaas gebeurden er wat fouten bij het bepalen van het aantal te rijden ronden. Snel werd duidelijk dat we ruimschoots over de maximum wedstrijdduur gingen uitkomen. Miles weet dat hij een dik uur vollen bak in het rood kan gaan. Hij zat de hele koers in een fel duel voor de 3de plaats, was met veel voorsprong eerste West-Vlaming en aldus Provinciaal Kampioen in spe. Maar na 1 uur 20 was het compleet op. Verkrampt tot achter zijn oren kon hij niets anders dan afstappen. Zijn handen waren tot bloedens toe verkrampt, en kon zijn stuur niet meer naar behoren vasthouden. Hij had toen nog anderhalve ronde voor de boeg. Feit blijft dat bij een “normale” wedstrijdduur Miles naar alle waarschijnlijkheid op het podium stond mét de trui van Provinciaal Kampioen om zijn schouders.
Niets aan te doen. Er zijn ergere dingen in het leven.