Het was bereweer in Veurne. Niet alleen ijzig koud en nat, maar hoewel de temperatuur merkbaar steeg, stak er, naarmate de dag vorderde, ook een stevige stormwind op. Geen weer om een hond door te jagen. Crossers gelukkig wel. Ook al is het nu wel gemakkelijk heroïsche verhalen op te dissen vanuit een warme, luie zetel. Maar ere wie ere toekomt. Zondag waren het vooral onze jongsten die weer en wind trotseerden voor een plekje in de eregallerij. Tibo, Lomme en Warre slaagden daar ook in. Tibo autoritair, Lomme en Warre met verve. Beiden moesten pas in de laatste ronde hun meerdere erkennen in respectievelijk Miel en Victor. Simen en Charles van hun kant reden een zeer fortuinlijke wedstrijd. Ze reden een 5de en 6de plaats bij elkaar en toonden zich dus de ganse wedstrijd aan het front. Briek tenslotte had de dag moeten openen. Terwijl iedereen zich nog aan het opwarmen was, baande hij zich als enige miniem van onze ploeg een weg door de smeltende sneeuw en ijswater. Hij vervolledigde de top 5. Bart was, ondanks het hondeweer, speciaal naar Veurne afgezakt en zag dat het goed was.